Opening Prominent cliniek 2

Na goed geslapen te hebben gister werd ik van de wekker wakker. 8.30am zou ik opgepikt worden. Nog ff ontbeten en een afscheidsrondje gemaakt door het ziekenhuis. Toch bijzonder om te zien hoe je na een week al een band op bouwt. 9. 30u (Filipijnse tijd he) kwam het convooi me oppikken. Antony die moest werken heeft samen met me gewacht en me uitgezwaaid.Fijn om Truus weer te zien! En ook Tom en Willem eindelijk ontmoet! 

Na een rit van een klein uurtje kwamen we aan in Guinayangan. Het dorpje waar de Prominent cliniek 2 staat. Het was al aardig druk en ze zo'n bande er goed op! Na wat handjes schudden werden we naar voren geroepen. Truus Tom en Willem mochten het lintje doorknippen waarna de hele cliniek werd gezegend door een priester. We hadden allemaal een kaarsje gekregen waarmee we achter de priester aan moesten lopen als kudde dieren. Lekker knus dicht bij elkaar, dood eng! ik zag al zo een paar pruiken in rook op gaan😖... Maar het ging allemaal goed! 

Buiten stond een lange tafel waar we plaats mochten nemen. Gelukkig in de schaduw! Na wat bedank woordjes van iedereen werd de sleutel overhandigd aan de burgermeester. Ergens achter in de rij stond de man die het land geschonken heeft. Onwijs bescheiden man maar zo ongelovelijk trots. Zijn droom was waar gemaakt, en dat kon je van zijn gezicht aflezen! Truus Willen en Tom kregen een mooie glasplaat met een bedankje! En toen het officiële gedeelte achter de rug was stond er een tafel klaar met.... Je raad 't vast ETEN..!!! het smaakte weer prima! Na nog wat foto's gemaakt te hebben, en geld uitgedeeld te hebben kregen we te horen dat we een ritje mochten maken met het lokale vervoermiddel. 

De wegen zijn hier slecht, en sommige dorpjes zijn dan ook amper met een auto of scooter te bereiken. Wel hebben ze een spoorrails, waar al jaren geen trein meer over rijd. De lokale bevolking heeft zelf kleine karretjes gemaakt met daar een klein motortje aan waarmee ze over deze rails zich kunnen verplaatsen. Een skate. Super cool!!! Eerst een klein stukje door het dorpje lopen wat ook bijzonder was om te zien. Deze tocht was voor Truus net iets te ver dus hebben we haar achter op de scooter gezet, bij de eigenaar van onze Skate 🛵👍🏼😂

Eenmaal bij het spoor aangekomen heb k ff een wauw momentje gehad. Dit vind je niet als gewone tourist! Alleen maar locals! Het was prachtig!! De omgeving, het ritje! Ik heb genoten! Check de foto's en het filmpje😊

Na deze ervaring zij we in de auto gestapt waar we nog even langs het Magsaysay Memorial hospital gingen. Tom en Willem wilden graag zien hoe dit ziekenhuis er uit zag zodat ze het konden vergelijken met het ziekenhuis in Gumaca waar ze de dag er voor waren geweest. Na nog een x afscheid te hebben genomen was 't klaar... En natuurlijk moest Daffie weer bijna janken, maar heb me ingehouden💪🏼. Op naar Manilla! 

Na een rit van 4,5 uur kwamen we aan bij het hotel, had lekker ff liggen slapen in de auto waardoor k redelijk fit was. Met z'n 4ren gezellig een biertje gedaan waarna ik eindelijk na 9 dagen ff onder de douche kon... Ooh dit was net zo fijn😍😍😍😍

Vanochtend na 't ontbijt hebben Dean en Truus me. Maar het vliegveld gebracht. Daar aangekomen Zach ik zoveel backpackers dat er ergens een bepaalde rust over me heen viel... De vlucht duurde amper 1,5 uur en toen stond ik daar alleen op Cebu airport. Ben maar direct ri de taxi plaats gelopen, had ergens al gelezen dat ze meters heben, dus dat moest goed komen. Zo de gast scheurde met 80 door de stad. Hoppa. En voor ik 't wist was ik op plek van bestemming. Down South hostel. Aangekomen op m'n kamer bleek dat ik de enige was. Tot nu toe.... 

Ga nu zo maar eens wat te eten scoren, morgen wil ik optijd met de bus naar Moalboal. Vind het enorm spannend!!! Maar angsten zijn er om te overwinnen. Dus niet zeuren en gaan met die banaan... Ik ben niet de enige dus dat gaat vast goed komen💪🏼😊. 

Check nog ff de foto's! Jullie horen snel weer van me... 

Toedeledoki💋😘